onsdag, juni 21, 2006

I det poetiske hjørnet.



UM Å BÆRA
Skapte er vi te bera,
og lette børene for kvarandre.
Til fånyttes lever ingen.-
Men våre eigne bører skal vi bera åleine.
Stor og verdfull er sorgi som ikkje kan delast med andre.
Men fatigsleg, liti og arm er den glede som du vil ha åleine.
Hjelpelaus er den som ikkje har nokon å hjelpe
og vera god mot.
Lik tre utan sevjestraum turkast han inn -–.
Den mannen ber tyngste børi som ingen ting har å bera.

Jan Magnus Bruheim

1 kommentar:

Hulda sa...

Det er et fint dikt, og flott det bilde av stemoren.